Sosialisme og feminisme går hand i hand. Dei er liberale tenkemåtar som har ein samanheng som ikkje kan nektast. Likestillinga som for alvor fikk fart på seg med stemmerett for kvinner i 1913 er no kome veldig langt i Noreg. Men kvinner er enda ikkje likestilt med menn i samfunnet vårt. Og vi kan heller ikkje tru at den dagen kjem til å kome før den faktisk er her. Det er enkelt å rive noko ned, vanskeleg å byggje opp.

Kvinner har alltid vore fattigare enn menn

Sidan Høgre og Fremskrittspartiet kom til makta har kvinnesaker fått mykje oppmerksemd. Ei kortare permisjon for far og reservasjonsrett er negative sakar for kvinner. Det som har vore positivt med det heile er all oppmerksemde sakane har fått, samd at avvisinga av reservasjonsretten demonstrerer at eit sterkt engasjement frå folket i politiske sakar har betyding. Konservativ,- og høgrepolitikk er tradisjonelt sett ikkje noko særleg for kvinnesaker. Historisk sett er det ein liberal politikk som er bra for likestilling; med kvoteordningar, reguleringar i næringar og styre. Dessverre er ikkje Noreg så sosialistisk lenger. Kanskje kan vi skulde på EU, med sine lovar og reglar.

EØS-avtala som tvingar oss til å vere med på meir og meir fri handel, skjære ned på reguleringar og gjere som dei gjer det i EU. Men mest av alt kan vi skulde på oss sjølve. Det var vi som valde dei som fikk oss med i EØS, det var vi som ikkje skreik høgt nok at denne avtala kunne innskrenke våre fridomar. “Sentralt i EØS står prinsippet om «de fire friheter», dvs. at det som hovedregel skal være fritt varebytte over landegrensene, fri bevegelighet for arbeidstakere, fri adgang for borgere i ett land til å yte tjenester i et annet, og fri bevegelse av kapital” (SNL) Disse prinsippa går i seg sjølve mot metodar som kvoteordningar, statlige reguleringar i handel og sosialisme. EØS-avtala har sjølvsagt positive følgjer for mange næringar. Men er ho positiv for staten Noreg? Kva med folket og velferdsstaten? Og kva med kvinnesaka? Likestilling er bra for økonomien. Ofte treng arbeidsgivarar eit lite spark bak for å hyre kvinner i leiande stillingar, i form av kvoteregler eller oppmuntring frå statleg hold. Statistikkane ein finner hos SSB visar att samanhengen mellom lønnsnivå og utdanning hjå menn og kvinner ikkje heng heilt på greip. Det er derfor veldig viktig å halde fram med kvoteordningar der det trengs både i utdanning og arbeidslivet (nokon gonger trengs det også kvoter for menn!). Eg nektar å tru at kvinner er latare enn menn og mindre egna til sjefstillingar og at der er grunnen til disse forskjellane.

Ofte treng arbeidsgivarar eit lite spark bak for å hyre kvinner i leiande stillingar, i form av kvoteregler eller oppmuntring frå statleg hold. Statistikkane ein finner hos SSB visar att samanhengen mellom lønnsnivå og utdanning hjå menn og kvinner ikkje heng heilt på greip

Sosialismen i Noreg er på hald. “Gapet mellom de fattigste og rikeste i Norge har økt kraftig de 20 siste årene”skriver Adressa (Søndag 19.01.14). Kvinner har alltid vore fattigare enn menn. Det er gjennomslag av statlege ordningar som svangerskapspermisjon, pappa-permisjon og krav om lik lønn for begge kjønn at likestillinga er såpass som ho er. Ei ny regjering med nye intensjonar vitnar om at å halde på ho ikkje er sjølvsagt. No, i 2014, er det minst like viktig som før å tenke likestilling, å tenke på kvinnesaka på eit kvart hald og ikkje miste statlege reguleringar. Mistar ein disse elementa, mistar ein og eit godt grep om kvinnesaka.

Gjestebloggar Silje Volden er lingvist, nylig ferdig utalandsstudent, reiseglad, odelsjente og kommande kvinneleg bonde, språkentusiast feminist, natur – og miljøelskar.

Bilde:

feminism | C. | CC BY-NC-SA 2.0

CC BY-NC-SA 2.0